لزوم رایگان شدن خدمات مددکاران
تاریخ انتشار: ۲۴ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۹۵۴۲۶
به گزارش گروه جامعه خبرگزاری آنا، دکتر واعظی، رئیس مرکز مدیریت بیمارستانی وزارت بهداشت، در مراسم بزرگداشت روز ملی مددکاری اجتماعی که در مرکز همایشهای رازی دانشگاه علوم پزشکی ایران برگزار شد، گفت: بیمار بعد از دریافت خدمات تشخیصی و درمانی، به جایی متصل نیست و بیمارستان صرفا به بیمار به عنوان مورد درمانی نگاه میکند و این یک حلقه مفقوده است که تلاش کردیم برای رفع آن اقدام کنیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی افزود: خوشبختانه به یاری مددکاران طی ۵ سال اخیر در حوزه مددکاری قدمهای ارزندهای برای گروه هدف برداشته شد. بیمارانی که هزینه کمرشکن دارند مانند بیماران سرطانی که به جز مسائل مالی باید بازگشت به محیط را داشته باشند، کودک آزاریها که شاید به طور کلی کشور سالها به درستی به آن نپرداخته است، سالمندآزاری و... که اهمیت فراوان دارد، نیازمند ورود جدی مددکاران بود. شاید بحث کم کردن فرانشیز یا رایگان کردن خدمت موضوع مهمی باشد اما به طور مثال در مورد کودک آزاری این مهم است که کودک بتواند به جامعه بازگردد که این خدمت از مددکاران برمیآید.
وی تاکید کرد: مددکاری اجتماعی پل ارتباطی وزارت بهداشت و سایر نهادهای خارج از وزارت بهداشت است تا افراد نیازمند و گرفتار این خدمات را به درستی بگیرند که سه دهک پایین اقتصادی که نیاز به کمک دارند، گروه هدف هستند.
واعظی، ادامه داد: در اورژانس بیمارستانی معتقدیم همانطور که باید پرستار خوش آمدگو داشته باشیم، باید در حوزه مددکاری هم نیروی فعال داشته باشیم که ببینیم این مراجع نیاز به خدمات سلامت روان و مددکاری هم دارد یا خیر؟
وی افزود: در این چند سال خدمات مددکاران اجتماعی دیده شده است و جزو کادر درمان ما هستند؛ ولی برای ردیفهای شغلی و جایگاه ساختار تشکیلاتی مددکاران پیگیریم. همانگونه که پرستار و کادر سلامت جامعنگر از تاکیدات است در همین کادر از ورود همکاران مددکار به این بخش هم استقبال میکنیم. برای بحث رتبهدار شدن مددکاران اجتماعی در سازمان نظام پزشکی به عنوان دفتر تخصصی در حال رایزنی هستیم.
وی با اشاره به اینکه نگارش پروتکلهای تخصصی خدمات، شناسنامههای حوزه مددکاری اجتماعی است، بیان کرد: این پروتکلها سبب میشود دوره گذار از نگاه به واحد مددکاری بیمارستانی صرفا در حوزه اقتصادی تغییر کرده و به موضوعات تخصصی خدمات نگاه شود.
وی افزود: در بحث ۲۵ هزار استخدامی وزارت بهداشت تبدیل وضعیت همکاران مددکار ما در دانشگاهها را انجام میدهیم و گزارش آن منتشر میشود.
انتهای پیام
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: مددکاری مددکاری اجتماعی وزارت بهداشت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۹۵۴۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حال خوب پدر و مادرها با اقدام خوب وزارت بهداشت
صدایم میزنند که به حسابداری برو. راستش دست و پایم میلرزد. مگر یک خبرنگار، کارمند، کارگر یا هر قشری چقدر درآمد دارد...
به گزارش مشرق، ایمان ملکوتی کارشناس امور خانواده در یادداشتی در روزنامه ایران نوشت:
آدم تا پدر و مادر نشده نمیداند استرس و اضطراب چه طعمی دارد. روزگار هم بالا و پایین زیاد دارد، مثلاً در عصر یک روز بهاری همچنان که مشغول کاری و در فکر و خیال، خنده بچهها در گوشهایت زمزمه میکند، ناگهان با صدای زنگ تلفن به خود میآیی که خودت را برسان، پسر کوچکی که هنوز یک سالش هم نشده، حالش خوب نیست و باید به بیمارستان برویم. نام بیمارستان که میآید ناخودآگاه در ذهن تمامی مردم کلید واژههای بستری، هزینه، دارو و ... نیز امتداد پیدا میکند.
حال شما فکر کن که دکتر شیفت دستور بستری هم بدهد، انگار آسمان به زمین آمده و همانجا مینشینی و مبهوت، رفتوآمدهای همراهان دیگر بیماران را تماشا میکنی. شما را نمیدانم ولی این لحظات برای همه پدرها سخت است، استرس و حرفهای مادر بچه، صحبتهای دکتر، نگرانی از نوع بیماری و دودوتا چهارتا کردن ذهنی از میزان پول مورد نیاز در کنار هم، تشکیلدهنده یک سناریوی غمانگیز پدر فرزندی است.
روی تابلوی اورژانس بیمارستان دولتی مفید برگهای نظرم را جلب میکند: «به دستور مقام عالی وزارت، تمام هزینههای بیماران زیر ۷ سال رایگان است.» زیر لب میگویم چه باحال و بدون توجه خاصی از کنارش میگذرم، چون هم دل و دماغ فکر کردن به این را ندارم هم خیلی هضمش آسان نیست؛ مگر میشود؟! با خودم فکر میکنم چند نفر دیگر روزانه به این برگه نگاه میکنند و جرقه امید و اطمینان در ذهنشان میآید؟ آیا واقعاً این کار شدنی است؟ هزینه بیمارستان رایگان؟ گرفتاری و شلوغی روزهای بیمارستان خیلی مجال فکر کردن به این موضوع را نمیدهد و سلامتی خود فرزند اینقدر مهم است که تو حاضری هرچقدر هم لازم باشد هزینه بپردازی ولی او دوباره مثل روز اول بخندد.
روز اول، روز دوم، روز سوم و... همراه با نگرانی، آزمایشها و انجام مراحل درمان کودک طی میشود و تو این روزها بدون اعتنا به آن برگه دستور وزیر بهداشت در ذهن خودت مشغول حساب و کتاب هزینههای بیمارستان هستی. روز پنجم، دکتر برگه ترخیص را امضا میکند. صدایم میزنند که به حسابداری برو. راستش دست و پایم میلرزد. مگر یک خبرنگار، کارمند، کارگر یا هر قشری چقدر درآمد دارد که بتواند این هزینهها را دوباره جبران کند. با این فکر و خیال جلوی حسابداری میرسم.
- پدر بچه شمایید؟
- بله.
- این برگه را ببرید صندوق و بیاورید تا برگه ترخیص را بدهم.
به برگه نگاه میکنم. یک کد با یک شماره که انگار رقم پرداختی است. چندبار میخوانم: ۳ میلیون؟! با خودم میگویم برای ۵ روز خوب است. دوباره یاد برگه روی اورژانس که دستور وزیر رویش بود میافتم؛ پس آن چه بود؟ به راهم ادامه میدهم و به صندوق پرداخت میرسم.
- آقا کارت بکشید، ۳۰۰ هزار تومان.
چشمانم برق میزند. یحتمل این هم برای همان یک شب اتاق اختصاصی مادر و بچه است که باید بپردازم. برگه روی شیشه اورژانس راست میگفت: «به دستور مقام عالی وزارت، تمام هزینههای بیماران زیر ۷ سال رایگان است.»
نفس راحتی میکشم و میخندم. یاد جمله رهبری میافتم که چند سال قبل فرمودند، همراهان بیمار جز دغدغه مریضداری نباید دغدغه دیگری داشته باشند. «دم وزارت بهداشت گرم» میگویم و لبخند میزنم. آسمان چقدر آبی است. حال فرزندم رو به بهبود است. دوباره میخندد و من خوشحالم از آرامشی که بخشی از آن را مدیون تدبیر متولیان درمان کشورم هستم.
حالا چند روزی گذشته است و سرگرم کارم که خبری نظرم را جلب میکند: «از امروز تمامی بیمارستانهای دولتی و واحدهای تابعه دانشگاه مکلف هستند پذیرش، بستری، اعمال جراحی، اقدامات تشخیصی – درمانی و ترخیص کودکان زیر هفت سال بیمهشده را به صورت رایگان انجام دهند.» یاد روزهای بستری فرزندم میافتم و لبخند میزنم؛ لبخندی از سر آرامش. راستی روزانه چه تعداد پدر ایرانی درگیر با این موضوع لبخند بر لبانشان میآید؟ کار خوب را باید گفت و تبلیغ کرد.